البته و با کمال تاسف و به دلایلی از این به بعد هم دسترسی زیادی به اینترنت ندارم اما تمام کوششم را میکنم تا هر طور شده این صفحهی کوچک را با فواصلی به روز نگه دارم.
آمدن خرداد، تاب و تحمل و احتیاط مرا هم بسر آورد. یکسال از کودتای سیاه انتخاباتی و آغاز سرکوب و بازداشت و تجاوز و کشتار وحشیانه و آشکار ایرانیان بدست رژیم علی خامنهای گذشت و ما یاران و دوستان بسیاری را از دست دادیم و زخمهای بسیار بر دل و جان پذیرفتیم. در همین روزها و هفتههای اخیر بر اعدام پنج ایرانی برومند دیگر گریستهایم، بر احوال گمنامان دربند، بر حال نوریزاد و پناهی، بر دردهای بهاره مقامی، بر احوال آنها که تنها به جرم نوشتن اکنون در کنار قاتلان و قاچاقچیان و مجرمان خطرناک در زندان رجایی شهر در بندند و بر احوال خیلیهای دیگر از جمع مظلوم و بیگناه ایرانیان.
من اما هنوز به روزهای خوب و به برخاستن همه ایرانیان امیدوارم. به روزیکه همه دل سپرده به یکدیگر در تنها راه و شکل باقیمانده، اعتصاب کرده و در خانهها بنشینیم و با قدرت سکوت و خاموشیمان این رژیم سفاک و ددمنش را به تعطیلی و سقوط بکشانیم.
به امید ایرانی آزاد و آزادی همه اسیران و دادستانی همه آسیب دیدگان و شهیدان راه آزادی و با امید به دیدار همه آزادیخواهان و دوستان خوبم در آن روز آزادی.