قدیمها توی تهران سگهای بی خانمان و خیابونگرد زیادی بود، همینطور که الآن گربه‌ها برای خودشون میگردند، اونموقع سگها و گربه‌ها با هم میگشتند. بعدها توسط پلیس و شهرداری موج سگ کشی راه افتاد و همه رو از بین بردند. خب البته بین اونا گاهی سگ گرسنه و هار هم بود که ممکن بود یه موقع حمله کنه که این اتفاق واقعن نادر بود. اما بهر حال بزرگترها بما یاد داده بودند که اگه یه موقع سگی بهتون نزدیک شد، بیحرکت همونجا وایسید یا بشینید، اینطوری دیگه بهتون کاری نداره. راست هم میگفتند، این فرمول واقعن کار میکرد. وقتی بیحرکت وامیسادی یا میشستی، کمی بهت نزدیک میشد، به چشات نگاهی میکرد و بعد راهشو میگرفت و میرفت. درود به شرف تموم اونا. روح همه‌شون شاد باد انشاءالله.
حالا اینروزها که بسیجیا و سپاهیا میریزن تو خیابونا، بی اختیار اونارو با اون سگهای قدیم تهران مقایسه میکنم، وقتی دستشون رو روی دختر و زن مردم بلند میکنند فکر میکنم که اگه الآن اون سگه بود چطور رفتار میکرد؟ ما چقدر بَدیم که به این بسیجیا و سپاهیا میگیم هار یا از سگ پست تر! ما چقدر بَدیم که به شرافت اون سگها توهین میکنیم. سگهای امروز که جای خود دارن، همه ماهن!
جانور شناسها باید همت کنن و ببینن این جماعت مُذابی و مفت خور به کدوم تیره و نوع حیوانی شبیهه. اصلن داخل حیوون به حساب میان یا اونجا هم جاشون نیست؟
جانورشناسان بشتابید و تکلیف را روشن کنید! نکنه الکی و بیخودی حوزه‌ی علوم حیوانی و جانوری رو آلوده کنند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر