۱۷ اسفند ۱۳۸۸
پیشکش به همه‌ی زنان و دختران سبز و سربلند ایران که مایه‌ی بالیدن و شایسته‌ی ستایش اند. هشتم مارس، روز جهانی زن، بر همه شما فرخنده و گوارا باد. امید که روزی بر زخمهای تن و داغ دلهایتان، سبزه‌ی رهایی و آزادی نشیند.
همراه سپیده و آفتاب
همراه برق بُـران خورشید
همگام نخستین راهیان پیکار با تاریکی
او ... خود نخستین بود
در خیابان ایستادگی
در کوچه تنگهای شهامت
در شهر پایمردی
در خط داغ نخست
پیش آهنگ و پیش ِ رو
رخ در رخ تیرگی، پلیدی و تاریکی
او ... مشعل روشنی بود
سینه سپر چون سنگِ قرص
بی واهمه، بی تردید
حنجره ای پر طنین
دلی گرم، جانی سبز
گره شده مشتهایش
با گامهای بی هراس، استوار
با پـُردلی، جسوری و بی پروا
او ... زن ایـــرانی بــود
بانوی سبز و بیقرار آزادی
همو که سینه سپر میکرد
برای مردان و پسران
همو که پناه بود
در سکوت یا که با فریاد
همو که چشم در چشم کفتار داشت
همو که سنگ،
به دست مردان میگذاشت
همو که پـُر میکرد،
جای خستگی و تردید هر مردی
همو که مرهم میگذاشت،
بر هر زخم و هر دردی
همو که در چشمش اشک و خون
همو که در سینه اش،
آه و خشم داشت
همو که بر تنش هزار هزار زخم
همو که در دلش،
داغ جانسوز داشت
هـان ای زن ایرانی!
درین ماههای پر داغ و درد و خون
درین ماههای پر غرور و بیم و امید
ما ... تو را ز نو شناختیم
تو را ای مادر، خواهر، رفیق، همسر!
تو را ای عزیز پر مهـر میهـن!
ما ... تو را دوباره دریافتیم
هـان ای زن ایرانی، ای دختر ایرانی!
ما مبهوت این شهامتیم
شگفت ازین جسارتیم
از اینهمه حضور تو،
در عجب و در حیرتیم
هـان ای زن ایرانی، ای دختر ایرانی، ای فرخنده بانوی میهن!
ما ... مردان و پسران ایـران
بتو میبـالیــم با تمام جان
اگر که تو نبودی،
هرگـز نبود جنبش
هرگـز نبود ایـران
ایران و این زنانش
همیشـه بــاد جـاودان
اینجاش خیلی واقعی و خوبه. حال کردم
پاسخحذفهمو که سنگ،
به دست مردان میگذاشت
این صحنه رو تو تو خیابون زیاد دیدم.برام از زنده هم زنده تره
آقای تهرانی عزیز کاش همه مردهای ایران به اندازه شما و اندک آقایونی که در نت میشناسم قدرشناس و فهمیده بودند.شعرتون هم از دل پاک اومد و به دل خسته ما نشست.
پاسخحذف