امروز ایران خود مظلومیتی میکشد که حسین و یارانش باید پای ذکر آن نشینند. پس بیایند و بنشینند!
عاشورای ۸۸ در یاد نسلها خواهد ماند. من احساسش میکنم. احساس میکنم درین عاشورا اتفاقی نهفته‌ست. عاشورای ۸۸، ایرانی ترین عاشورای تاریخ ایران خواهد شد. اینرا دیگر یقین دارم. چرا؟ چون نوستالژی محرم و عاشورا و کربلا ندارد، چون برای ترویج روایتهای آن نیست، چون نمی خواهد با عَلـَم محرم و عاشورا به جامعه و حکومت دینی برسد و یا مهر تایید پایش بزند، چون آنهمه ذکر مصیبت عاشورا درد امروزش نیست، چون اصلن حرفش حرف آنروزها نیست. امروز ایران خودش آنقدر درد دارد که برای گذشته‌ها نگرید. دردهایی که نه میگذارند برایش ذکر مصیبت گرفت و نه آشکار و راحت بر آن گریست و نه فریادش زد. درین عاشورا حسین و یزید، ابوالفضل و زینب، همه تمثیلند. سالها و سالها آنقدر ازاینان گفته اند که چه خوش داشته باشیم یا نه جزیی از فرهنگ و باورهای این مردم شده و اکنون وقت ادای دین آنها به این مردم ست، تا به نام حق طلبی و مظلومیت آنها، مظلومیت خودمان را فریاد زنیم. این عاشورا عاشورای زنده و حاضر ایرانیان است. امروز ایران خود قهرمانان و شهیدانی دارد که خاکشان هنوز سرد نشده. امروز ایران خود مظلومیتی میکشد که حسین و یارانش باید پای ذکر آن نشینند. پس بیایند و بنشینند! امسال و این عاشورا، کربلاییان باید پای حماسه ایران و ایرانی و فریاد حق طلبی آنان نشینند و درس گیرند. حالا دیگر مساله مذهب نیست، این عاشورا یک عاشورای خالص ایرانی و انسانی‌ست. دردش هم از جنس همین روزگار و همین روزهاست.
حالا میفهمم اینهمه عاشورا که گذشته هیچکدام برای ما نبوده، ما همه برای آن بوده‌ایم. پس بیاییم و همه درین یگانه عاشورای ایرانی مال خود باشیم، دست در دست هم حق خود را فریاد زنیم و حماسه‌ی خود سازیم. فردا عاشوراست، همدیگر را تنها نگذاریم. ایران را بی‌پناه نگذاریم. فردا کسی جز من و تو یاریگرمان نخواهد بود. فردا را ننشینیم، نه در خانه نه در خلوت که شاید حسرتش یک عمر در جانمان ماند.
فردا همدیگر را تنها نگذاریم . . .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر