۱۳۸۸ دی ۱۰, پنجشنبه

دیروز (چهارشنبه ۹ دی) ۹۰ درصد دوربینهای سیما برگشت خورد!

تهران حدود ۸ میلیون جمعیت ساکن دارد که با توجه به شرایطی نظیر سن، دست کم نصف آن یعنی ۴ میلیون میتوانند به یک راهپیمایی بپیوندند. ۲۵ خرداد برآورد جمعیت ۳ میلیون بود. دیروز و در تظاهرات حکومتی که حسین را هم بر سر نیزه کردند جمعیت به ۱۰۰ هزار نفر هم نرسید!


عروسک گردانی که از نمایش پاره کردن عکس خمینی طرفی نبسته بود و تماشاگری پای صحنه‌اش ننشسته بود، اینبار حسین را به بازی گرفت و نام او را به خیمه شب بازی خود آلود. آش این نمایش رقت انگیز آنقدر شور بود که شبکه خبر تمام دیروز از صبح تا عصر دایم داشت پشتک و وارو میزد و هر بار گوشه ای از خود را جر میداد تا مردم را به خیابان بکشاند اما مردم نیامدند. آنها که آمدند یا مزدور و جیره‌خوار بودند یا کسانی که بنا به ملاحظات شغلی مجبور به آمدن بودند. جمع کردن و گسیل اجباری کارمندان و دانش‌آموزان مدارس اسمش شده بود تجمع عظیم مردمی! . . . تجمع مردمی یه چیز دیگه‌ست آقاجان. مردمی یعنی تمام تجمعات سبزها در شش ماه اخیر. مردمی یعنی اینکه مردم خودشان از هم بپرسند که قرار بعدی کیه؟ کجاست؟ و بعد پاشن بیان. ما نه تلویزیون داشتیم، نه تبلیغ، نه اسکورت، نه بلندگو، نه سرویس مجانی، نه جایزه و پاداش، نه ساندیس! . . . هیچی. ما دست خالی میومدیم جلوی باتوم و گلوله‌ی شما حرامزاده‌ها. میدانم آرزو به دل مانده اید که یک بار نه حتا مثل ۲۵ خرداد، نه حتا به اندازه نصف اون، که حتا به اندازه‌ی ۲۰ درصد اون روز جمعیت برای خودتان جمع کنید. اینهم تیر آخرتان بود که پای حسین را وسط بکشید شاید یک عده خشک مغز ابله فریبتان را بخورند. حالا بشینید بشمرید فریب خورده‌ها و مزدورانتان را!

دیروز برای طول مسیر میدان امام حسین تا آزادی واحدهای فیلمبردار در نظر گرفته شده بود. بگذریم از اینکه که اینها اگر به خودشان مطمئن بودند مراسم را میدان آزادی میگذاشتند نه انقلاب. اما بهر حال برای طول این مسیر در نقاط خاص، نشاندار و از پیش تعیین شده و در سایر خیابانها مانند ولیعصر و دیگر محورهای تظاهرات هم واحدهای سیار در نظر گرفته بودند. اما نتیجه؟ . . . نتیجه اینکه ۹۰ درصد این دوربینها حتا روشن هم نشد و برگشت خورد. آخه روشن میشد که چی را بگیرد؟ فکر کنید اینها حتا دوربین چهارراه ولیعصرشان هم قابل پخش نبود. دوربین بالای تئاترشهر اگر چیزی برای گرفتن داشت که میگرفت و این بوقچیها هم روی تصاویرش اعلام میکردند که امت همیشه در صحنه تا آنجا پشت صفوف راهپیمایی قرار دارد!!! دوربین بالای ساختمان دانشگاه آزاد سر کاخ هم همینطور. دیگه میدان فردوسی و آنطرفها که بماند. دلشان لک زده بود که میدان فردوسی را با جمعیت بگیرند. از آنطرف در خیابان آزادی هم وضع همان بود. در واقع پرتراکم ترین محور همان امام حسین به انقلاب بود که پیوستگی جمعیت به چهار راه ولیعصر هم نرسید و سعی میشد با گرفتن تصویر از همان انقلاب اینطور تصور شود که جمعیت بی‌انتها‌ست. جالب اینکه میدان انقلاب هم نزدیک به ۲۵ درصد وسعتش که در مرکز میدان است به دلیل عملیات عمرانی محصور و خالی از جمعیت بود. خلاصه اینکه به اندازه یک استادیوم آزادی یعنی ۱۰۰ هزار نفر هم نتوانستند جمع کنند. اینها هم که بودند نزدیک به نصفشان از شهرستانها اعزام شده بودند. حالا بیاد بیاورید که تهران حدود ۸ میلیون جمعیت ساکن دارد که با توجه به شرایطی نظیر سن دست کم نصف آن یعنی ۴ میلیون میتوانند به یک راهپیمایی بپیوندند. ۲۵ خرداد برآورد جمعیت ۳ میلیون بود. حالا داشته باشید که اینها از میان این جمعیت با اینهمه پشتک و وارو و جرخوردگی و بوق و گریه و هیاهو و حتا با آوردن آدم از شهرستانها نتوانستند به ۱۰۰ هزار نفر هم برسند.

من همینجا با اطمینان به اطلاع همه میرسانم که دیروز تمام دوربینهای مستقر در خیابان آزادی و همچنین در خیابان انقلاب از دانشگاه به شرق و دوربینهای سیار حاضر در محورها، روشن نشده برگشتند به سیما. درسته پشت میکروفون خیلی رجز خواندند اما با اینهمه تبلیغات و آویزان شدن به امام حسین، آن پشت حال رقت باری داشتند این جانیان و قاتلان ملت. بهرحال این آخرین دست‌آویز کودتاگران بود که خون حسین راهم سر بکشند شاید فرجی بشود. . . اما نشد. . . نشد چون مردم جای دیگری هستند. مردمی که بیشمارند، بر حق‌اند و ریشه در خون یاران شهیدشان دارند. این جماعت ابله هرچه میکند عمر ذلت‌بارش کوتاهتر میشود. نگاه کنید، آخرین روزهای اینها را نگاه کنید. . .


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر